Op 10 maart 2022 werd ons prachtige zoontje stil geboren met 37+3 weken. Het ziekenhuis stelde voor om een vrijwilliger van make a memory te laten komen vlak nadat hij geboren zou worden met de geplande keizersnede.
Hoe fijn is het, dat hier aan gedacht word. Je staat zelf in standje ‘overleven’ en door alle hectiek en emoties denk je niet aan rustig foto’s maken.
Eenmaal terug op de kamer was al snel de vrijwilliger ook binnen. Tijdens het aankleden van ons jongetje maakte zij al wat foto’s. Ik heb me hier totaal niet aan gestoord. Later kwamen onze andere kinderen hun broertje bekijken en ook daarvan heeft zij de mooiste foto’s gemaakt.
Het was ongelofelijk confronterend toen wij de foto’s thuis ontvingen. Het besef dat foto’s eigenlijk het enige is wat je hebt, is niet te omschrijven verdrietig. Maar het zegt tegelijkertijd ook, hoe ongelofelijk belangrijk dit is.
De foto’s zijn ons zo dierbaar, ze zijn zo mooi. De details van zijn voetjes en handjes, de prachtige gezinsfoto’s die we nu hebben en de bijzondere ontmoeting van onze dochters met hun broertje, vastgelegd.
Meer dan dankbaar zijn wij, dat make a memory bestaat. Dat er lieve vrijwilligers zijn die prachtige blijvende herinneringen maken. Vrijwilligers die een ruimte instappen waar je op je meest kwetsbaarst bent en het onmenselijkste verdriet ondergaat. Wij zullen de foto’s ons leven lang koesteren.
